Borrelia burgdorferi Western blot IgM i IgG

BORELIOZA – najczęściej rozpoznawana choroba zakaźna przenoszona przez kleszcze. Dane epidemiologiczne wykazują stały wzrost liczby zachorowań na boreliozę w Polsce. Objawy choroby mogą dotyczyć wielu układów, często są one bardzo zróżnicowane i niejednoznaczne.

 

Polecamy serwis: https://www.kleszcze.info.pl/borelioza

Cel badania:

• określenie specyficzności antygenowej przeciwciał w przypadku pozytywnego lub granicznego wyniku testu ELISA
• uzyskanie informacji czy przeciwciała, obecne w surowicy pacjenta, są faktycznie skutkiem kontaktu z patogennymi krętkami Borrelia

Kiedy wykonać badanie?

• w przypadku pozytywnego lub granicznego wyniku testu ELISA w kierunku obecności przeciwciał swoistych dla antygenów krętków rodzaju Borrelia

 Metoda badania:

• Western blot
• wysoka specyficzność: 99,4% klasa IgG, 100% klasa IgM

Testy Western blot  to wysokospecyficzne testy potwierdzenia, uznane na całym świecie w diagnostyce boreliozy. Oparte są o reakcję immunologiczną przeciwciał, zawartych w krwi obwodowej pacjenta, z naniesionymi na błonę nitrocelulozową wysokospecyficznymi białkowymi antygenami rekombinowanymi, charakterystycznymi dla krętków Borrelia: OspC, OspA, p100, p18, VIsE , p58, p41, p39, p18.

Materiał do wykonania badania:

Badanie może być wykonane z użyciem następującego materiału biologicznego:

• surowica

Czas oczekiwania na wynik badania:

• tryb normalny: do 5 dni roboczych
• tryb przyspieszony (na cito): do 24 godzin (za dodatkową opłatą – zgodnie z cennikiem badań)

Uwagi:

• test Western blot jest testem potwierdzającym specyficzność antygenową przeciwciał, które spowodowały pozytywną reakcję w teście ELISA. Powinien być wykonany po uzyskaniu pozytywnego lub granicznego wyniku testu ELISA,
• negatywny wynik testu ELISA nie wymaga potwierdzenia w teście Western blot,
• dodatni wynik w kierunku obecności przeciwciał w klasie IgM ma znaczenie dla potwierdzenia boreliozy tylko podczas pierwszych 4 tygodni choroby. Swoiste przeciwciała w klasie IgM mogą utrzymywać się przez kilka lat po leczeniu. Ich obecność w późnej boreliozie nie ma znaczenia diagnostycznego, nie rozstrzyga o czynnym procesie chorobowym, nie jest wskazaniem do leczenia.
• prawdopodobieństwo tzw. późnej boreliozy (rozwijającej się po upływie 4–6 tygodni od zakażenia) jest znikome przy ujemnym wyniku badania w kierunku obecności przeciwciał w klasie IgG (nawet jeśli przeciwciała w klasie IgM są obecne).