UROGENITAL 28 – badanie

Wirus HSV- typ 1 i 2 – ludzki herpeswirus (herpes simplex virus) – powoduje okresowe pojawianie się zmian pęcherzykowych (opryszczkę) lokalizującą się na granicy skóry i błony śluzowej (okolice warg i narządy płciowe). Wirus, w formie uśpionej lokalizuje się w komórkach układu nerwowego (tzw. okres latencji).

• Objawy: HSV-1 powoduje najczęściej zmiany w okolicach ust, natomiast HSV-2 lokalizuje się częściej w okolicach zewnętrznych narządów płciowych.
• Drogi zakażenia: Wirusem HSV można zarazić się poprzez kontakt bezpośredni z błonami śluzowymi osoby zakażonej (najczęściej przez pocałunki czy kontakty seksualne ale również używając tych samych szklanek, sztućców czy ręcznika). Możliwe jest również przekazanie wirusa HSV noworodkowi przez zakażoną matkę (okołoporodowo).

Treponema pallidum (krętek blady) – czynnik etiologiczny kiły.

• Objawy: pierwsze objawy choroby: obecność twardych, wrzodziejących zmian w obrębie zewnętrznych narządów płciowych oraz powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Następnie może pojawić się: wysypka śluzowo-skórna lub inne zmiany skórne w okolicach tułowia i kończyn. Zmianom mogą towarzyszyć: ból gardła i głowy. Postępująca, nieleczona choroba prowadzi do poważnych, nieodwracalnych zmian w obrębie układu nerwowego lub krwionośnego (kiła III-rzędowa), dlatego ważna jest jej wczesna diagnostyka i wdrożenie leczenia.
• Drogi zakażenia: poprzez pocałunek, kontakt seksualny lub kontakt zranionej skóry z wydzieliną osoby zarażonej. Kiłą może zarazić również ciężarna kobieta swoje nienarodzone jeszcze dziecko (zakażenie wewnątrzmaciczne), co może powodować wady rozwojowe lub nawet śmierć płodu.

Krętek blady to patogen trudny do identyfikacji tradycyjnymi metodami mikrobiologicznymi (brak możliwości hodowli), dlatego wskazane jest wykorzystanie innych metod (m. in. Real-Time PCR charakteryzującej się bardzo wysoką czułością i specyficznością).

Ziarnica weneryczna pachwin (Lymphogranuloma venereum – LGV) jest układowym schorzeniem, wywoływanym przez inwazyjne typy serologiczne Chlamydia trachomatis – L1, L2 lub L3.

• Drogi zakażenia: kontakt seksualny lub kontakt zranionej skóry z wydzieliną osoby zarażonej.
• Objawy: w początkowym stadium choroby pojawia się pęcherzyk lub grudka, tworząca następnie powierzchowną nadżerkę lub opryszczkowate owrzodzenie. Zmiana może występować na napletku, żołędzi, w rowku zażołędnym, u kobiet na tylnej ścianie pochwy oraz na wargach sromowych. Obecnie najczęstszą postacią kliniczną infekcji jest zapalenie odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, imitujące zapalenia jelita grubego takie, jak choroba Crohna. gdy miejscem zakażenia są zewnętrzne narządy płciowe, może powodować stan zapalny węzłów chłonnych pachwinowych lub/i udowych.

Powszechnie znanymi ogniskami endemicznymi tej jednostki chorobowej są kraje Afryki, Azji i Ameryki Południowej, obecnie obserwuje się jednak wzrost zachorowań w Europie, głównie wśród mężczyzn homoseksualnych. Ziarnica weneryczna pachwin współwystępuje często z zakażeniem wirusem HIV.

Pałeczka wrzodu miękkiego (Haemophilus ducreyi)

• Objawy: powoduje bolesne wrzodziejące zmiany na zewnętrznych narządach płciowych, może również przebiegać bezobjawowo (głównie u kobiet). Infekcja Haemophilus ducreyi prowadzi także do zwiększenia liczby receptorów na niektórych komórkach układu odpornościowego, które są również receptorami dla wirusa HIV. Powoduje to większą podatność na zakażenie wirusem HIV osób chorych na wrzód miękki niż w reszcie populacji.
• Drogi zakażenia: przenoszona jest drogą kontaktu seksualnego lub poprzez zranioną skórę. Zakażenie H. ducreyi występuje głównie w gorącej strefie klimatycznej Afryki, Azji Południowo-Wschodniej i Ameryki Środkowej. W Polsce występuje rzadko, diagnozowane jest głównie u osób podróżujących do krajów tropikalnych.

Ospa wietrzna / Półpasiec to choroby zakaźne wywoływane przez wirusa Varicella – Zoster Virus (VZV).

• Objawy: Pierwszy kontakt z wirusem powoduje najczęściej ospę wietrzną. Wirus VZV może utrzymywać się w organizmie w stanie uśpionym. Do aktywacji wirusa może dojść nawet po wielu latach od pierwszego zakażenia, na skutek obniżenia odporności lub przyjmowania leków immunosupresyjnych. Wirus ospy wietrznej wykazuje działanie uszkadzające płód, może nawet stanowić przyczynę poronienia, jeśli do zakażenia (lub reaktywacji wirusa) dojdzie w I trymestrze ciąży. Możliwe jest pojawienie się wad wrodzonych u dzieci. Charakterystyczne dla ospy pęcherzyki mogą pojawić się na twarzy, skórze głowy, klatce piersiowej, plecach, mogę również pojawić się w okolicach sromu, ujścia cewki moczowej oraz odbytu. Dla półpaśca charakterystyczna jest swędząca pęcherzykowata wysypka.
• Drogi zakażenia: Wirusem VZV bardzo łatwo się zarazić, przenosi się on drogą kropelkową. Przechodzi również przez łożysko, mogąc powodować zakażenia płodu.

Wirus Cytomegalii (CMV)

Zakażenie CMV jest bardzo powszechne i szacuje się, że problem dotyczy nawet 90% populacji ludzi dorosłych.

• Objawy: Może powodować zmiany wrzodziejące żeńskich narządów płciowych i być przyczyną stanów zagrażających życiu, szczególnie u pacjentów z niską odpornością, np. zakażonych wirusem HIV. U osób z prawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym wirus CMV powoduje stosunkowo niegroźną chorobę, która w większości przypadków ma przebieg bezobjawowy.
• Cytomegalia jest wyjątkowo niebezpieczna dla kobiet ciężarnych oraz karmiących. Najbardziej niebezpieczne jest pierwotne zakażenie wirusem podczas ciąży (pierwszy kontakt z wirusem) – wtedy prawdopodobieństwo wewnątrzmacicznego zakażenia jest największe. W przypadku reinfekcji to ryzyko jest niższe. Cytomegalia wrodzona może powodować wady rozwojowe dziecka, utratę słuchu i wzroku, małogłowie, drgawki.

Trichomonas vaginalis (rzęsistek pochwowy)

Pierwotniak wywołujący u człowieka rzęsistkowicę – chorobę pasożytniczą układu moczowo-płciowego. Przewlekła, nie leczona rzęsistkowica może powodować niepłodność oraz być przyczyną powikłań ciążowych.

Neisseria gonorrhoeae (dwoinka rzeżączki)

Gram ujemna bakteria wywołująca chorobę zwaną rzeżączką. Dwoinka rzeżączki infekuje błony śluzowe układu rozrodczego, w tym szyjkę macicy, macicę i jajowody u kobiet oraz cewkę moczową u kobiet i mężczyzn. Może również infekować błony śluzowe jamy ustnej, gardła, oczu i odbytnicy.

Ureaplasma parvum i Ureaplasma urealyticum 

U kobiet obecność tych bakterii może powodować zapalenie jajników, jajowodów lub szyjki macicy. U mężczyzn nieleczone zakażenie może wiązać się z pojawieniem problemów z płodnością, zapaleniem prostaty, zapaleniem najądrzy lub nerek. Do zakażenia tymi bakteriami może dojść również na drodze transmisji przezłożyskowej oraz w trakcie porodu. Poważnym powikłaniem nieleczonego zakażenia Ureaplasma urealyticum u kobiet ciężarnych jest zapalenie błon płodowych, łożyska, co z kolei może prowadzić do przedwczesnego porodu.

Chlamydia trachomatis

Wewnątrzkomórkowa bakteria Gram-ujemna. Zakażenia bakteryjne Chlamydia trachomatis związane są głównie z wystąpieniem zapalenia dróg moczowo-płciowych. U kobiet może dojść do: zapalenia cewki moczowej, szyjki macicy oraz narządów miednicy mniejszej. U mężczyzn zakażenie prowadzi do zapalenia jąder i najądrzy. Cechą charakterystyczną bakterii jest zdolność do przetrwania w komórkach żywiciela, co prowadzi do utajonych lub przewlekłych infekcji. W większości przypadków infekcja Chlamydia trachomatis przechodzi bezobjawowo.

Mycoplasma hominis i Mycoplasma genitalium 

Bakterie te mogą wykazywać właściwości patogenne i prowadzić do zakażeń dróg moczowo-płciowych, m.in. zapalenia cewki moczowej u mężczyzn oraz jajników i jajowodów u kobiet. Infekcja może prowadzić do zmniejszenia liczby i ruchliwości oraz upośledzenia budowy plemników. Nieleczone zakażenie Mycoplasma hominis oraz Mycoplasma genitalium może prowadzić do niepłodności u kobiet oraz mężczyzn. Bakterie Mycoplasma hominis i Mycoplasma genitalium  charakteryzują się brakiem ściany komórkowej, co warunkuje ich naturalną oporność na najczęściej stosowane antybiotyki beta-laktamowe. Przebieg infekcji może być bezobjawowy lub klinicznie manifestować się mało nasilonymi objawami.

Candida albicans  jest drożdżakiem wchodzącym w skład fizjologicznej flory przewodu pokarmowego (spełnia ważną rolę trawienną pomagając w procesie rozkładu cukru w organizmie), moczowo-płciowego, oddechowego i skóry. U zdrowych ludzi nie prowadzi do zakażenia, natomiast w sytuacji spadku odporności może dojść do jego nadmiernego rozwoju. W momencie, gdy populacja drożdżaków zaczyna gwałtownie wzrastać pojawia się problem. Kandydoza staje się coraz powszechniejszą chorobą naszych czasów, ponieważ przy obecnym stylu życia, stresie, zanieczyszczonym środowisku, dość powszechnej antybiotykoterapii oraz żywności przetworzonej z dużą ilością cukrów, narażeni jesteśmy na spadek odporności i nadmierny rozrost grzybów w naszym organizmie, począwszy od naszego jelita po narządy wewnętrzne i skórę.

Temat wpływu nadmiernej ilości drożdży z rodzaju Candida na organizm człowieka nie jest do końca poznany i jasny. Obecnie przypisuje im się coraz więcej negatywnych oddziaływań na cały organizm człowieka. Objawy mogą dotyczyć zarówno przewodu pokarmowego, moczowego jak i narządów płciowych czy też problemów z utrzymaniem odpowiedniej masy ciała.

WAGINOZA BAKTERYJNA –  (ang. Bacterial vagiosis, BV), ilościowe zaburzenie składu flory bakteryjnej pochwy. W przebiegu BV dochodzi do redukcji liczebności lub nawet całkowitego zaniku populacji laseczek z rodzaju Lactobacillus, a w zamian następuje niekontrolowane namnażanie się bakterii ściśle beztlenowych.

Celem badania jest ocena ogólnego stanu flory bakteryjnej pochwy i wykrycie jej ewentualnych zaburzeń.

Choć waginoza bakteryjna jest schorzeniem na które cierpią kobiety, mężczyźni mogą być nosicielami drobnoustrojów stanowiących jej przyczynę. Z tego względu badanie zalecane jest zarówno u kobiet jak i mężczyzn.